9. Plan B

Ik ga naar Jordanië en ik neem mee:
-geduld
-flexibiliteit
-vertrouwen


Normaal gesproken ben ik een groot fan van planningen, structuur, en doemscenario's. Wie deelneemt aan een korte termijnproject moet dit loslaten.


Al tijdens het inpakken van mijn koffers kwamen de eerste zorgwekkende berichten over Zaatari binnen, het kamp waar wij onze workshops zouden geven. Onze groep is misschien te groot om binnen te mogen. We zouden zondag met een kleine groep die kant op gaan, om de situatie te inventariseren.
De tijd in het vliegtuig wilden we gebruiken om de workshops verder inhoudelijk voor te bereiden. Op de dag van vertrek is er alleennog zoveel onduidelijkheid over waar we heengaan en wat we aantreffen, dat we in de lucht vooral verder kennismaken, Arabische woordjes leren, of wat slapen.


Bij aankomst in Amman horen we dat de gespannen sfeer in Zaatari is omgeslagen in rellen. De heftigheid van de rellen verschilt per bron, maar het kamp bezoeken lijkt uitgesloten. Zondagochtend vertrekken Merlijn, Sjaiesta en Maher daarom in alle vroegte voor een rondreis langs instanties om te kijken wat er wél mogelijk is. Wij krijgen de ochtend vrij.
's Middags komt Sja'iesta met het grote nieuws: Zaatari gaat niet door. De scholen zijn gesloten, een deel van de hulpverleners is weggestuurd omdat de situatie te gevaarlijk is. Maar er is een plan B. Ramtha.

Syrious Hotel. Ons message board bij de receptie.