13. De laatste lessen deel 1

Met onze handen vol emmers met lege flessen, een gitaarkoffer en een zak drumstokken zoeken we onze ochtend-klas. Gisteren, tijdens de tweede lesdag, kregen we onverwacht een andere klas vol nieuwe gezichten. Als het goed is krijgen we nu wel diezelfde klas, maar waar zitten ze? Er is geen leerkracht met ons meegestuurd, maar een oudere leerling die geen Engels spreekt. Abdullah, onze tolk, is er nog niet. Onze kleine gids brengt ons naar een lokaal, maar de gezichten komen me niet bekend voor. Een ander jongetje trekt me aan mijn mouw en wenkt me mee naar het lokaal ernaast. Hier denk ik wel wat koppies te herkennen.
"Isma, isma!" Roep ik de klas in.
"Isma, isma!"* roepen dertig kinderstemmen terug. Check, dit zijn ze.

Foto: Liny Mutsaers

Foto: Elske Riemersma

 Na een korte warming up nemen we de twee beats door die we willen doen tijdens het concert. Ze wachten geduldig tot we de flessen onder hun voeten hebben getaped en willen allemaal de gekleurde belletjes om hun enkel. Halverwege de les krijgen ze van Michiel een peptalk: Geen handen in je zakken of armen over elkaar. Als je optreedt, moet je rechtop staan. En elkaar helpen. Jullie zijn één groep, jullie moeten het samen doen. Abdellah, die inmiddels is gearriveerd, vertaalt en de kinderen knikken serieus. Geen probleem, verzekert een van de fanatiekste jongens ons. De rest van het uur vliegt voorbij.